Երկու անուն, որոնք ձևավորեցին ժամանակակից ֆուտբոլի պատմությունը՝ Լիոնել Մեսսի և Կրիշտիանու Ռոնալդու։ Նրանց մրցակցությունը վերածվեց դարաշրջանի խորհրդանիշի։ Բայց եթե նրանք երբեք չհայտնվեին մեծ ֆուտբոլում, ի՞նչ ուղղությամբ կզարգանար ֆուտբոլը։

Այս հոդվածում փորձում ենք պատկերացնել մի աշխարհ առանց այս երկու հսկաների։

Ներածություն՝ 20 տարվա հեգեմոնիան

Վերջին երկու տասնամյակում ֆուտբոլը մեծապես սահմանվել է երկու անունով՝ Լիոնել Մեսսի և Կրիշտիանու Ռոնալդու։ Նրանց միջև ընթացող մրցակցությունը ձևավորեց մի ամբողջ դարաշրջան՝ ազդելով ո՛չ միայն թիմերի ելույթների, այլ նաև մարքեթինգային հոսքերի, երկրպագուների մտածողության և նույնիսկ երիտասարդ սերնդի ոճի վրա։ Սակայն պատկերացնենք մի այլընտրանքային իրականություն, որտեղ այս երկու լեգենդները երբեք ֆուտբոլի մաս չեն եղել։ Ի՞նչ կլիներ այդ դեպքում։

Ֆուտբոլային պատմության այլ ընթացք

Լիոնել Մեսսին և Կրիշտիանու Ռոնալդուն միասին նվաճել են 13 «Ոսկե գնդակ», տասնյակ ազգային ու եվրոպական գավաթներ։ Առանց նրանց՝ այդ պարգևները այլ մարդկանց կհասնեին, և ակումբային ու միջազգային մակարդակում շատ բան կփոխվեր։

Ովքեր կլինեին առաջատարներ

1. Նեյմար – եթե Մեսսին չլիներ «Բարսելոնայում», Նեյմարը կարող էր դառնալ թիմի անսասան առաջնորդը՝ մնալով երկար տարիներ թիմում։

2. Իբրահիմովիչ – նրա անհատականությունը և խաղային որակը թույլ էին տալիս դառնալ ֆուտբոլի գլխավոր դեմքը։

3. Ռիբերի և Ռոբեն – «Բավարիայի» երկվորյակները 2010-ականներին ցուցադրում էին գերազանց խաղ, բայց միշտ ստվերում էին մնում։

4. Գարեթ Բեյլ – «Ռեալում» Ռոնալդուի բացակայությամբ նա կլիներ գլխավոր աստղը։

5. Ուեյն Ռունի – միգուցե կդառնար անգլիական ֆուտբոլի միակ անառարկելի լիդերը։

Ոլորտի զարգացումը՝ առանց երկու հսկաների

Առանց Լիոնել Մեսսիի և Կրիշտիանու Ռոնալդուի՝

• Սոցիալական մեդիայի ազդեցությունը ֆուտբոլում կդանդաղեր, նրանց մրցակցությունը խթանեց համաշխարհային երկրպագության ձևավորումը։

• Ֆինանսական էֆեկտը՝ նրանց շնորհիվ բարձրացավ տրանսֆերային արժեքների շեմը։

• Երիտասարդների ներշնչանքը՝ միլիոնավոր երեխաներ սկսեցին ֆուտբոլ խաղալ՝ հենց նրանց նմանվելու երազանքով։

Եզրակացություն

Լիոնել Մեսսին և Կրիշտիանու Ռոնալդուն ֆուտբոլը վերածեցին ոչ միայն սպորտի, այլ մշակույթի մասի։ Առանց նրանց՝ հնարավոր է, ֆուտբոլը կլիներ ավելի հավասարակշռված, բայց հաստատ՝ պակաս էներգետիկ, պակաս զգացմունքային ու պակաս լեգենդար։