«Բավարիային» «Էթիհադի» խոտածածկի վրա նման հաշվով հաղթելը ոչ միայն հետաքրքիր էր այն առումով, որ «Մանչեսթեր Սիթին» տիեզերական ֆուտբոլ էր խաղում, այլև մարզչական գրագետ մոտեցմամբ։
Յուլիան Նագելսմանի հեռացումը Չեմպիոնների Լիգայի վճռորոշ խաղերից առաջ այլ կերպ չի կարելի անվանել, քան մյունխենցիների ղեկավարների «բռնակալություն»։
Նրանք թիմ բերեցին Թոմաս Տուխելին, ով ընդհանրապես ժամանակ չուներ իր գաղափարներն իրականացնելու։ Դե, նա երկու տարի առաջ Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակչում հաղթել էր նույն Պեպին «Չելսիի» հետ, սակայն այդ պահին նա գոնե որոշ ժամանակ ուներ մինչև վճռական խաղերը, հիմա՝ ոչ։ Խաղացողները պետք է կտրվեն մեկից և ընտելանան մյուսին շարժման ժամանակ: Իսկ ահա հակառակորդ-մեքենան, նա չի ների նույնիսկ ամենաչնչին անպատրաստությունն ու շփոթությունը, որոնք «Բավարիայի» ներկայիս իրավիճակում անխուսափելի էին։
«Մանչեսթեր Սիթիի» դեպքում հակառակն է․ նրանց յոթ մրցաշրջան գլխավորում են նույն մարդը։ «Քաղաքայինները» խաղադաշտում յուրաքանչյուր շարժումով մարմնավորում էին Գվարդիոլայի գաղափարները, որոնք կոնկրետ այս խաղում հասցվեցին իդեալին։ Այդ 90 րոպեների ընթացքում դրանք վերածվեցին ինչ-որ կատարյալ սիմֆոնիկ նվագախմբի. նա տարիներ շարունակ փորձեր է անում նույն դիրիժորի հետ, և բոլորին արթնացնում է գիշերվա կեսին, նա հիանալի կկատարի իր դերը:
Կարևոր է, որ այս մրցաշրջանում Պեպը հեռացավ իր նախկին դոգմատիզմից, ցանկացավ և կարողացավ մեծ կենտրոնական հարձակվող հյուսել իր մոդելի մեջ: Հանուն Հոլանդի հանճարի՝ հին խաղային փիլիսոփայությունը կարող էր և պետք է կարգավորվեր, և ես հիշում եմ, թե որքան անշնորհք տեսք ուներ Էրլինգը «Սիթիի» առաջին խաղում, բայց նա շատ արագ ընտելացավ դրան, սովորեց «խաղալ» Պեպի հետ, և նա անկասելի է:
Իսկ ինչպիսին էր երեկ Գրիլիշը, 100 միլիոն եվրոյից ավելի արժեքով ֆուտբոլիստ, որը «Ասթոն Վիլլայից» տեղափոխվելուց հետո պարզապես իրեն չի գտնում, սակայն երկու սեզոնից էլ քիչ ժամանակում նա դարձավ Գվարդիոլայի օրգանական խաղացողը։ Երեկ նա ճնշեց և խլեց գնդակը Ուպամեկանոյից, որից հետո նա փոխանցեց Հոլանդին, նա էլ Բերնարդու Սիլվային:
Եվ դա կարելի է ասել «Սիթիի» յուրաքանչյուր խաղացողի մասին՝ Ռոդրիից, ով գոլ է խփում մեծ խաղերի ժամանակ ու հենց նա երեկ բացեց հաշիվը անհավատալի հետագծով, պաշտպան Ականջին, ով թվում էր, թե հեռու էր լավագույնս լինելուց, որին, սակայն, անհնար էր երեկ շրջանցնել։
Ներկայիս «Սիթիում» ընդհանրապես թույլ կողմեր չկան։ Գլխավորն այն է, որ Գվարդիոլան հերթական անգամ չպետք է դառնա սեփական հանճարի զոհը, չցանկանա վճռական պահին նորից հորինել անիվ։ Նա արդեն ամեն ինչ ունի։ Հիմնական բանն այն է, որ ամեն ինչ աշխատում է ամբողջ հզորությամբ, երբ դրա կարիքն ամենաշատն է:
Երեկ այն աշխատեց։ Ընդ որում՝ արդեն 3:0-ի ժամանակ Ալվարեսն ու Ռոդրին պետք է ամբողջությամբ թաղեին «Բավարիայի» վերջին հնարավորությունը, քանի որ նրանք դեռ սպեկուլյատիվ հնարավորություններ ունեն։
Դե ինչ, ցանկալի է, որ Դե Բրույնեի վնասվածքը, որի պատճառով նա երեկ փոխարինվեց, շարքից դուրս չմնա։ Նման թվերը չափազանց շատ բան են որոշում։
Հասկանալի է, որ «Սիթիի» ցանցն այնպիսին է, որ հետագայում հեշտ չի լինի, հատկապես, եթե «Ռեալը» «սխալ» չգործի: Եվ սա, տա Աստված, կլինի փայլուն կիսաեզրափակիչ։
Եվ միգուցե «Սիթիին» անհրաժեշտ կլինի նույնիսկ ավելի ուժեղ խաղալ, քան երեկ «Բավարիայի» դեմ: Թեև ավելի ուժեղ, թվում է, այլևս հնարավոր չէ։
