Միլանյան դերբին Չեմպիոնների Լիգայի կիսաեզրափակիչում, կարծես, հետ է մղում ժամանակը 15-20 տարի՝ 2000-ականների կեսեր, երբ այս ակումբների հայտնվելը մրցաշարի հետագա փուլերում սովորական էր: Եվ եվրոպական մրցումներում նրանց դեմ առ դեմ հանդիպումներն ընկալվում էին որպես նորմ։ Մի կողմից Մալդինին, Կական, Ռուի Կոշտան, մյուս կողմից՝ Զանետին, Վիերին, Մատերացին։ Կարոտի աստիճանն ուղղակի ճնշող է։

Չեմպիոնների Լիգայի կիսաեզրափակիչում «Միլանն» ու «Ինտերը» խաղացել են ուղիղ 20 տարի առաջ՝ 2003 թվականի մայիսին։ Այնուհետեւ կարմիր-սեւերը (0:0, 1:1) արտագնա գոլերի կանոնի շնորհիվ նվաճեցին մրցաշարի վճռորոշ ճակատամարտի իրավունքը։ Բայց շատ ավելի հիշարժան դիմակայություն տեղի ունեցավ երկու տարի անց՝ 2005 թվականին, քառորդ եզրափակիչ փուլում։ «Ռոսոներիները» սեփական հարկի տակ հաղթեցին 2:0, պատասխան խաղում առաջ անցան հաշվի մեջ՝ 1:0, իսկ հետո եղավ «Ինտերի» չեղարկված գոլը, որից հետո «ներաձուրիի» երկրպագուները պիրոտեխնիկա նետեցին խաղադաշտ։ Հենց այդ երեկո արվեց ֆուտբոլի պատմության ամենահայտնի կադրերից մեկը՝ Մարկո Մատերացին ձեռքը դրեց Ռուի Կոշտայի ուսին, աստղերը միասին նայեցին կրակի ու ծխի պատին։

Այդ ժամանակից ի վեր երկու ակումբներն էլ ապրել են ինչպես վերելքներ, այնպես էլ վայրէջքներ՝ մեկ անգամ հաղթելով Չեմպիոնների Լիգայում: Բայց հիմա կարծես լավ ժամանակները վերադարձել են Միլանում: Այս մրցաշրջանում մրցակիցներն արդեն երեք հանդիպում են անցկացրել, և բոլորն էլ բովանդակությամբ տարբեր են ստացվել: Սեպտեմբերյան հանդիպումը ռոսոներիների համար Իտալիայում 3-2 հաշվով հաղթանակի պես նման էր ոսկե առաջնության շարունակությանը։ Հունվարին «Ինտերը» պատասխանեց 3:0 հաշվով պարտությամբ Սուպերգավաթի խաղարկությունում, որը ֆիքսեց ճգնաժամի խորությունը, որում հայտնվել էր «Միլանը»։

Մի քանի շաբաթ անց սև-կապույտները հաջողության հասան Ա Սերիայում՝ 1:0 (հաշիվը չի արտացոլում Սիմոնե Ինձագիի թիմի ընդհանուր գերազանցությունը), բայց հենց այդ ժամանակ «Միլանի» գլխավոր մարզիչ Ստեֆանո Պիոլին փորձեց սխեման երեք պաշտպաններով, և դրա օգնությամբ նա թիմին աստիճանաբար դուրս բերեց անկումից։

Բոլոր երեք խաղերը միավորող հանգամանքը Ռաֆայել Լեաուի հարստությունն է։ Մրցաշրջանի սկզբում պորտուգալացին լավն էր, իսկ սեպտեմբերյան դերբիում խփեց 2 գոլ + 1 գոլային փոխանցում։ Ձմռանը նա անկում ապրեց, գուցե մասամբ՝ կապված «Միլանի» հետ նոր պայմանագրի հետ անորոշության հետ. նա ավանդաբար շատ բան վերցրեց իր վրա, բայց ստեղծագործական աշխատանքի փոխարեն ստացվեց ոչինչ (Սուպերգավաթի խաղը դարձավ անհաջող): Ապրիլին հարձակվողը կրկին փայլեց, այդ թվում՝ Չեմպիոնների Լիգայում. հիշու՞մ եք նախորդ փուլում «Նապոլիի» դեմ պատասխան խաղում նրա փոխանցումը։ Լեաուն բաց թողեց «Ինտերի» հետ առաջին կիսաեզրափակիչը հանգստյան օրերին «Լացիոյի» դեմ խաղում ստացած վնասվածքի պատճառով, և դա, անշուշտ, մարտահրավեր է և՛ Պիոլիի, և՛ Միլանի համար:

Մարզիչն ու թիմը գլուխ չհանեցին նրա հետ։ Լեաուի փոխարեն բացահայտվեց Ալեքսիս Սալեմակերսը, ով սովորաբար գործում է աջ կողմում։ Բելգիացին ֆունկցիոնալ ֆուտբոլիստ է: «Մայրենի» եզրում նա սովորաբար գտնվում է հնարավորինս լայն՝ լրացնելով գոտին, մինչդեռ ձախ կողմում Լեաուն հաճախ տեղափոխվում է կենտրոն՝ տեղ բացելով Թեո Էրնանդեսի փոխանցումների համար։ Անմիջապես պարզվեց, որ ինքը՝ Սալեմակերսը, առանձնապես չի սրում խաղը, և ֆրանսիացուն զրկել է առաջխաղացումից։

Սա կարևոր, բայց դեռ մանրուք է, որովհետև «Միլանը» վատ տեսք ուներ դաշտի մյուս բոլոր հատվածներում և հատկապես հենակետային գոտում, որտեղ «Ինտերի» կենտրոնական կիսապաշտպանները մաքսիմալ ազատություն ստացան: Սև-կապույտները արագորեն երկու գոլ խփեցին՝ առաջին իսկ անկյունայինից։ Երեք րոպե անց Հենրիխ Մխիթարյանի պատմական գոլը խելագարության հասցրեց թե՛ մեզ, թե՛ միլանցիներին, իսկ 20-րդ րոպեին նրանք բոլոր հնարավորություններն ունեին փակելու ոչ միայն այս հանդիպումը, այլև ամբողջ դիմակայությունը։

«Միլանին» փրկում էր փայլուն Մայք Մենյանը ու  VAR-ը, ինչի շնորհիվ մրցավար Խեսուս Խիլ Մանս0անոն չեղարկեց 11 մետրանոցը Լաուտարո Մարտինեսի դիտարժան վայրէջքից հետո։ Բայց ընդհանուր առմամբ, սա, թերևս, վատագույն խաղակեսն է «Միլանի» վերջին մի քանի տարիների ընթացքում. ամեն ինչ այնքան անհույս էր ռոսոներիների համար:

Ընդմիջումից հետո այն ավելի լավացավ՝ մասամբ սարսափելի առաջին խաղակեսի ֆոնին, իհարկե: «Միլանում» կիրքն ու բովանդակալից շարժումը միանշանակ աճում էին, և «Ինտերի» տուգանային հրապարակում ժամանակ առ ժամանակ սկսեցին լավ իրավիճակներ առաջանալ (հետաքրքիր է, եթե Զլատանը մտներ հանդերձարան ընդմիջմանը, նրա խարիզմային և թեքվանդոյի հմտությունները, իհարկե, չէին տուժի): Ավելին, արտագնա գոլերի կանոնի վերացումը հեշտացրեց կարմիր-սևերի համար՝ խփած նույնիսկ մեկ գոլը զգալիորեն կբարելավեր եզրափակիչ դուրս գալու հնարավորությունները։ Լավագույն պահն ուներ Սանդրո Տոնալին, ով հարվածեց դարպասաձողին մոտավորապես նույն դիրքից, որտեղից Մխիթարյանը առաջին խաղակեսում խփեց դարպասը։

Ճիշտ է, աստիճանաբար «Ինտերին» հաջողվեց մարել այդ ազդակը` քիչ թե շատ վերահսկողության տակ վերադարձնելով խաղը։ Իսկ վերջին 15 րոպեների ընթացքում հանդիպումը բաժանվեց դրվագների, որոնք լիովին սազում էին անվանական հյուրերին։

Ընդհանուր առմամբ, «ներաձուրիները» պարադոքսալ մրցաշրջան են անցկացնում՝ լավ, երբեմն նույնիսկ շատ լավ որակի ֆուտբոլով, նրանք հաճախ աղետալիորեն անհաջողակ են: Վերջին մի քանի ամիսների ընթացքում եղել են պարտություններ «Մոնցայից» և «Սպեցիայից», միավորների կորուստը «Սալերնիտանայի» դեմ և անհույս «Սամպդորիայի» դեմ, սեփական հարկի տակ պարտությունը «Ֆիորենտինայից»:

Ընդ որում, այս բոլոր հանդիպումներում «Ինտերը» շատ պահեր ստեղծեց, բայց մսխեց դրանք։ Այնուամենայնիվ, վերջին մի քանի շաբաթվա ընթացքում հաստատվել է աքսիոմը. եթե լավ ես խաղում, ապա վաղ թե ուշ կսկսես հետևողականորեն գոլ խփել և հաղթել, իսկ չափազանց մեծ xG-ն կվերածվի իրական գոլերի: Ահա թե ինչ է կատարվում «Ինտերի» հետ, և այս դերբին «Միլանի» հետ եւս մեկ ապացույց է։

Ինչպես չխոսել Հենրիխ Մխիթարյանի մասին։ Հայ ֆուտբոլիստը երեկ լավագույնն էր դաշտում։ Անգամ եթե նա չգրավեր դարպասը, նրա ցույց տված խաղը աչք էր շոյում։ Պատմական գոլ, որը դեռ շատ կհիշենք։

Պատասխան հանդիպումը կկայանա մայիսի 16-ին, և «Միլանը» խաղ վերադառնալու շատ շանսեր չի ունենա։ Ստեֆանո Պիոլիի թիմի համար հեշտ չի լինի հաղթել։